மனம் அடித்துக் கொள்கிறது.
83இன் பின்னர்
மறந்து போயிருந்தவையெல்லாம்
நினைவிற்குள் மீண்டன.
கறுப்பு வெள்ளைப் போட்டோ ஆல்பம்,
புத்தகக் கவருக்குள்
ஒளித்து வைத்த காதல் கடிதங்கள்,
திண்ணைச் சுவரில்
எண்ணெய் பிசுக்காய்
அப்பியிருக்கும்
ஆச்சியின் அடையாளம்.
பின்முற்றம்
கக்கூஸ்
கிணற்றடி
இத்தனை காலமாய்
மறந்து போயிருந்த அனைத்தையும்
கூட்டி நினைவிற்குள் மீட்க
புகாராய் எதுவும் ஒட்டமாட்டேன் என்கிறது.
என் மண்
என் நாடு
என் மக்கள்
படபடக்கின்றது மனம்
தங்குவதற்கு வசதியான இடம்
சப்ப “சுவிங்கம்”
சாப்பாட்டு ஒழுங்கும்
போக முன்பே செய்ய வேண்டும்.
இல்லாதவர்களுக்குக் குடுக்க
கொஞ்ச பழைய உடுப்பு
சொக்லேட்டுப் பெட்டிகள்,
பென்சில்கள், ரப்பர்கள்
எல்லாவற்றையும்
பரப்பிவிட்டு
கையில் “பாஸ்போட”, “ரிக்கேற்ருடன்” விழிக்கின்றேன்.
எந்த முகத்தோடு போவதென்று தெரியாமல்.
1 comment:
Post a Comment